Fizyka w Wicku
licznik odwiedzin:
Charles Augustin de Coulomb (wym. szarl ogiustę de kulą) (ur. 14 czerwca 1736 w Angoulême, zm. 23 sierpnia 1806 w Paryżu) – francuski fizyk, od którego nazwiska pochodzi prawo Coulomba i jednostka ładunku elektrycznego – kulomb.
Syn Henry'ego i Catherine Bajet. Ukończył gimnazjum klasyczne Mazarina w Paryżu. W lutym 1760 zdał egzaminy wstępne i został przyjęty do Szkoły Inżynierii (École du Génie). Po jej ukończeniu w listopadzie 1761, został mianowany na stopień porucznika wojsk inżynieryjnych. Najpierw skierowano go do garnizonu Brest, a później na wyspę Martynikę w Indiach Zachodnich. Tam w latach 1763–1772 kierował budową Fortu Burbon. Po powrocie do Francji otrzymał stopień kapitana i pełnił służbę w Bouchain.
Od 1773 całkowicie poświęcił się pracom badawczym dotyczącym magnetyzmu, teorii maszyn prostych i elektrostatyki. Od 1781 członek francuskiej Akademii Nauk.
W 1785 na podstawie wielu precyzyjnych eksperymentów, przeprowadzonych za pomocą wagi skręceń sformułował prawo nazwane od jego nazwiska prawem Coulomba, będące podstawowym prawem elektrostatyki. Później rozwinął teorię elektryzowania powierzchniowego przewodników. W 1786 odkrył zjawisko ekranowania elektrycznego, a w 1789 wprowadził pojęcie momentu magnetycznego.
W 1802 poślubił Louise Françoise LeProust Desormeaux – matkę jego dwóch synów (pierwszy urodził się 26 lutego 1790, a drugi – 30 lipca 1797).
Jego nazwisko pojawiło się na liście 72 nazwisk na wieży Eiffla[1].
