Od 1773 całkowicie poświęcił się pracom badawczym dotyczącym magnetyzmu, teorii maszyn prostych i elektrostatyki. Od 1781 członek francuskiej Akademii Nauk.

W 1785 na podstawie wielu precyzyjnych eksperymentów, przeprowadzonych za pomocą wagi skręceń sformułował prawo nazwane od jego nazwiska prawem Coulomba, będące podstawowym prawem elektrostatyki. Później rozwinął teorię elektryzowania powierzchniowego przewodników. W 1786 odkrył zjawisko ekranowania elektrycznego, a w 1789 wprowadził pojęcie momentu magnetycznego.

W 1802 poślubił Louise Françoise LeProust Desormeaux – matkę jego dwóch synów (pierwszy urodził się 26 lutego 1790, a drugi – 30 lipca 1797).

Jego nazwisko pojawiło się na liście 72 nazwisk na wieży Eiffla[1].