top of page

Demokryt z Abdery (gr. ΔηΌόÎșρÎčÏ„ÎżÏ‚ ᜁ ገÎČÎŽÎ·ÏÎŻÏ„Î·Ï‚ Demokritos ho Abderites, ur. ok. 460 p.n.e., zm. ok. 370 p.n.e.) – myƛliciel i podrĂłĆŒnik, uczeƄ Leucypa, naukowiec, znany jako "ƛmiejący się filozof". Prace Demokryta, ktĂłrych stworzyƂ 70, dotyczyƂy wielu rĂłĆŒnych dziedzin (fizyki, astronomii, medycyny, chemii, gramatyki, techniki, logiki, strategii, muzyki itd.) nie zachowaƂy się, przetrwaƂy z nich nieliczne fragmenty, gƂównie dzięki Epikurowi i poematowi Lukrecjusza "De rerum natura"[1]. WedƂug częƛci z historykĂłw byƂ jednym z nauczycieli Hippokratesa. Jego przydomek "ƛmiejącego się filozofa" byƂ związany z podejrzewaniem go przez mieszkaƄcĂłw Abdery o szaleƄstwo - manię.

Wraz z Leucypem jest zaƂoĆŒycielem staroĆŒytnego atomizmu. Dzięki dalekim podrĂłĆŒom i gruntownym studiom zyskaƂ obszerną wiedzę we wszystkich dziedzinach i napisaƂ wiele dzieƂ z rĂłĆŒnych zakresĂłw nauki. DzieƂa te wywarƂy wielki wpƂyw na pĂłĆșniejszych filozofĂłw, jak Platon, Arystoteles i Epikur. Z dzieƂ tych zachowaƂy się tylko urywki. WedƂug Demokryta prawdziwe poznanie wychodzi od zmysƂów, ale da się osiągnąć tylko umysƂem, ktĂłry odrĂłĆŒnia zƂudne wƂasnoƛci zmysƂowe, od wƂaƛciwej poza nimi leĆŒÄ…cej istoty. Ten byt sam w sobie nie jest jednoƛcią w spoczynku, jak u Parmenidesa, ale iloƛcią cząsteczek, pozostającą w ciągƂym ruchu. Jest to wieloƛć drobnych niepodzielnych cząsteczek zwanych atomami. Są to najmniejsze cząsteczki jakie istnieją w przyrodzie, są niepodzielne. Mają one rĂłĆŒny ksztaƂt i wirują w pustej przestrzeni - w prĂłĆŒni. Z ich poƂączeƄ i rĂłĆŒnych kombinacji powstają poszczegĂłlne ciaƂa i ƛwiaty, ktĂłrych istnieje nieskoƄczenie wiele. O poƂączeniu się pewnych atomĂłw w jedną caƂoƛć decyduje ich podobieƄstwo. Najdelikatniejsze, najgƂadsze atomy tworzą duszę, ktĂłra wskutek tego moĆŒe przenikać caƂe ciaƂo, niemniej jednak jest materialna i podlega rozkƂadowi. Atomy duszy rozsiane są w powietrzu i czƂowiek wciąga je wraz z oddechem. CzƂowiek rozwija się w istotę kulturalną stopniowo ze stanu zwierzęcego. NajwaĆŒniejszym dobrem jest tzw. eudaimonia, czyli stan szczęƛliwoƛci polegający na wewnętrznym spokoju i pogodzie ducha. System Demokryta jest materialistyczny, materialistyczna jest rĂłwnieĆŒ jego etyka, wedƂug ktĂłrej pogoda ducha jest najwyĆŒszym dobrem, stąd nadano Demokrytowi przezwisko "ƛmiejącego się filozofa". Atomizm Demokryta wywarƂ poprzez systemy Epikura, Lukrecjusza, atomistĂłw ƛredniowiecza, Galileusza, Gassendiego, Boyle'a i Newtona wpƂyw na nowoĆŒytną chemię. ByƂ znakomitym przyrodnikiem w staroĆŒytnoƛci, a swe poglądy oparƂ na wyjaƛnianiu zjawisk przyrodniczych na zasadzie mechanicznej koniecznoƛci. Wszystko wedƂug niego dzieje się na mocy techniki atomĂłw, ktĂłre są wieczne, rozmaite pod względem ksztaƂtu, wielkoƛci, poƂoĆŒenia i ukƂadu i znajdują się one w ciągƂym ruchu.

bottom of page