

Fizyka w Wicku
licznik odwiedzin:

Demokryt z Abdery (gr. ÎηΌÏÎșÏÎčÏÎżÏ áœ áŒÎČΎηÏÎŻÏÎ·Ï Demokritos ho Abderites, ur. ok. 460 p.n.e., zm. ok. 370 p.n.e.) â myĆliciel i podrĂłĆŒnik, uczeĆ Leucypa, naukowiec, znany jako "ĆmiejÄ cy siÄ filozof". Prace Demokryta, ktĂłrych stworzyĆ 70, dotyczyĆy wielu rĂłĆŒnych dziedzin (fizyki, astronomii, medycyny, chemii, gramatyki, techniki, logiki, strategii, muzyki itd.) nie zachowaĆy siÄ, przetrwaĆy z nich nieliczne fragmenty, gĆĂłwnie dziÄki Epikurowi i poematowi Lukrecjusza "De rerum natura"[1]. WedĆug czÄĆci z historykĂłw byĆ jednym z nauczycieli Hippokratesa. Jego przydomek "ĆmiejÄ cego siÄ filozofa" byĆ zwiÄ zany z podejrzewaniem go przez mieszkaĆcĂłw Abdery o szaleĆstwo - maniÄ.
Wraz z Leucypem jest zaĆoĆŒycielem staroĆŒytnego atomizmu. DziÄki dalekim podrĂłĆŒom i gruntownym studiom zyskaĆ obszernÄ wiedzÄ we wszystkich dziedzinach i napisaĆ wiele dzieĆ z rĂłĆŒnych zakresĂłw nauki. DzieĆa te wywarĆy wielki wpĆyw na pĂłĆșniejszych filozofĂłw, jak Platon, Arystoteles i Epikur. Z dzieĆ tych zachowaĆy siÄ tylko urywki. WedĆug Demokryta prawdziwe poznanie wychodzi od zmysĆĂłw, ale da siÄ osiÄ gnÄ Ä tylko umysĆem, ktĂłry odrĂłĆŒnia zĆudne wĆasnoĆci zmysĆowe, od wĆaĆciwej poza nimi leĆŒÄ cej istoty. Ten byt sam w sobie nie jest jednoĆciÄ w spoczynku, jak u Parmenidesa, ale iloĆciÄ czÄ steczek, pozostajÄ cÄ w ciÄ gĆym ruchu. Jest to wieloĆÄ drobnych niepodzielnych czÄ steczek zwanych atomami. SÄ to najmniejsze czÄ steczki jakie istniejÄ w przyrodzie, sÄ niepodzielne. MajÄ one rĂłĆŒny ksztaĆt i wirujÄ w pustej przestrzeni - w prĂłĆŒni. Z ich poĆÄ czeĆ i rĂłĆŒnych kombinacji powstajÄ poszczegĂłlne ciaĆa i Ćwiaty, ktĂłrych istnieje nieskoĆczenie wiele. O poĆÄ czeniu siÄ pewnych atomĂłw w jednÄ caĆoĆÄ decyduje ich podobieĆstwo. Najdelikatniejsze, najgĆadsze atomy tworzÄ duszÄ, ktĂłra wskutek tego moĆŒe przenikaÄ caĆe ciaĆo, niemniej jednak jest materialna i podlega rozkĆadowi. Atomy duszy rozsiane sÄ w powietrzu i czĆowiek wciÄ ga je wraz z oddechem. CzĆowiek rozwija siÄ w istotÄ kulturalnÄ stopniowo ze stanu zwierzÄcego. NajwaĆŒniejszym dobrem jest tzw. eudaimonia, czyli stan szczÄĆliwoĆci polegajÄ cy na wewnÄtrznym spokoju i pogodzie ducha. System Demokryta jest materialistyczny, materialistyczna jest rĂłwnieĆŒ jego etyka, wedĆug ktĂłrej pogoda ducha jest najwyĆŒszym dobrem, stÄ d nadano Demokrytowi przezwisko "ĆmiejÄ cego siÄ filozofa". Atomizm Demokryta wywarĆ poprzez systemy Epikura, Lukrecjusza, atomistĂłw Ćredniowiecza, Galileusza, Gassendiego, Boyle'a i Newtona wpĆyw na nowoĆŒytnÄ chemiÄ. ByĆ znakomitym przyrodnikiem w staroĆŒytnoĆci, a swe poglÄ dy oparĆ na wyjaĆnianiu zjawisk przyrodniczych na zasadzie mechanicznej koniecznoĆci. Wszystko wedĆug niego dzieje siÄ na mocy techniki atomĂłw, ktĂłre sÄ wieczne, rozmaite pod wzglÄdem ksztaĆtu, wielkoĆci, poĆoĆŒenia i ukĆadu i znajdujÄ siÄ one w ciÄ gĆym ruchu.
